Οι σατύροι είναι δημοφιλείς στην ελληνική μυθολογία. Η λέξη «σάτυρος» προέρχεται από την ελληνική «σατύροι» και έχει αβέβαιο νόημα. Ένας σάτυρος αντιπροσωπεύει ένα μυθολογικό πλάσμα, μισό κατσικάκι (με ουρά, αυτιά, οπλές, και μερικές φορές ακόμη και φαλλό), που ζούσε στο δάσος, στα βουνά και στην ερημιά πριν από την εποχή των Ελλήνων.
Αποτελούν τη συμβολική εικόνα της γονιμότητας και της δύναμης της Φύσης, η οποία αναγεννά εποχή σε εποχή, χρόνο με τον χρόνο σε έναν συνεχή κύκλο. Οι Σάτυροι είναι διάσημοι ως μορφές ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών. Οι Σάτυροι απεικονίζονταν μεταξύ των οπαδών του Βάκχου, του θεού του κρασιού, και τα συναφή φεστιβάλ δράματος περιελάμβαναν αστείες φάρσες γνωστές ως «θεατρικά έργα» (η προέλευση της λέξης «σάτιρα»). Οι Σάτυροι ήταν κυρίως γνωστοί για την επιδίωξη της σεξουαλικής ικανοποίησης, κυνηγώντας τις Νύμφες στο δάσος. Expertταν ειδικοί μουσικοί και τους άρεσε να παίζουν φλάουτο όλη την ημέρα.
Τα μεγάλα μυαλά εκείνης της εποχής, όπως πολιτικοί, φιλόσοφοι και στρατιωτικοί διοικητές, είδαν μέσα τους μια εντύπωση μιας προγονικής προελληνιστικής κουλτούρας που ήταν ακόμα ζωντανή στις κατώτερες τάξεις της κοινωνίας και σε πλήρη αντίθεση με την πολιτισμένη, ορθολογική σκέψη που αντιπροσωπεύει ο η μορφή του Απόλλωνα. Ο Σάτυρος κυβερνάται μόνο από τα βασικά του ένστικτα (πίνοντας, χορεύοντας, παίζοντας μουσική, ζευγάρωμα, ευχαρίστηση και ούτω καθεξής), τα οποία τον οδηγούν σε ανεξέλεγκτη, καταναγκαστική συμπεριφορά. Ωστόσο, ο νέος Έλληνας τείνει προς το ακριβώς αντίθετο, υιοθετώντας μια φιλοσοφική/κερδοσκοπική προσέγγιση, η οποία συχνά βασίζονταν στους εμμονικούς, στο βαθμό που έλειπε εντελώς από αυτά τα ένστικτα που βρίσκονταν στον Σάτυρο.
Ένας από τους πιο διάσημους σατύρους στην ιστορία είναι ο Παν. Στην αρχαία ελληνική και την ελληνοαιγυπτιακή γλώσσα, ο Θεός Παν αντιπροσώπευε «τα πάντα». Το όνομα Παν προέρχεται από μια παλιά λέξη που σημαίνει κλείσιμο ή ένωση μεταξύ τους. Ο Παν είναι ο καθολικός παράγοντας που φημίζεται για το φώσφορο που δίνει φως και ζωή στον κόσμο. Παρόμοια με τον φώσφορο και με αυτό που κάνει εδώ στη γη, ο Θεός Παν θεωρούνταν συχνά ως η μεγάλη αρχή της φυτικής και ζωικής ζωής. Η αρχαία πόλη Pan αναφερόταν ως Panopolis. Ο Παν αναγνωρίστηκε ως ο θεός των βοσκών καθώς και ο θεός της ερημιάς, του κυνηγιού και της λαϊκής μουσικής. Το όνομά του προέρχεται από την αρχαία ελληνική paein, η οποία προήλθε από το ρήμα «to βοσκή». Κυβέρνησε την Αρκαδία και θεωρούνταν σύμβολο γονιμότητας, αναγέννησης και άφιξης της άνοιξης. Η αρχαία ελληνική ιστορία λέει ότι ο Παν λατρεύτηκε επίσης από τους Αιγυπτίους. Τα αγάλματά του φαίνονταν σε όλους τους ναούς που προς τιμήν του χτίστηκαν στη Θήβα, την πόλη της Χέμιδος (Αίγυπτος), δηλαδή την πόλη του Παν ή της Πανοπόλεως. Ωστόσο, δεν υπήρχε μέρος σε όλο τον κόσμο όπου ο Παν να τιμάται περισσότερο από ό, τι στην Αρχαία Ελλάδα, σε μια πόλη που ονομάζεται Αρκαδία (Αρκαδία), η οποία ήταν μέρος της διοικητικής περιφέρειας της Πελοποννήσου. Πιστεύεται ότι ο Παν κατοικεί κυρίως στην Αρκαδία, στο δάσος και στα πιο απόκρημνα βουνά. Στη γεωγραφία, η αρχαία Αρκαδία κατέλαβε τους λόφους στο κέντρο της Πελοποννήσου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Πελοπόννησος θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ορεινή, όπως και η κατσίκα είναι ο ορειβάτης των ζώων, και αυτός θα μπορούσε πιθανώς να είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η κατσίκα επιλέχθηκε ως κύριο σύμβολό τους. Ο Παν είχε την τάση να τρομοκρατεί τους κατοίκους της παρακείμενης χώρας, ακόμη και όταν δεν ήταν πουθενά.
Παρόλο που πολλές από τις θρησκευτικές οργανώσεις απέρριψαν αυτόν τον Σάτυρο, ο μύθος του Παν κατάφερε να επιβιώσει σε όλη την ιστορία μέχρι να βιώσει ένα είδος δεύτερης νεότητας στα τέλη του Εικοστού Αιώνα. Η ακαδημαϊκή Patricia Merivale τόνισε ότι μεταξύ 1890 και 1926, υπήρξε ένα απίστευτο και απροσδόκητο ανανεωμένο ενδιαφέρον για αυτό το σχήμα. Ο Παν εμφανίστηκε σε ποιήματα, μυθιστορήματα και παιδικά βιβλία και στην πραγματικότητα, πολλοί κριτικοί πιστεύουν ότι ήταν η έμπνευση για τη διάσημη φιγούρα Πίτερ Παν. Περιγράφεται ως ο «αυλητής στις πύλες της αυγής», το οποίο το 1967 ήταν επίσης ο τίτλος του ντεμπούτου άλμπουμ των Pink Floyd, του οποίου ο δικός του μύθος Syd Barrett έφερε τον μύθο στην ψυχεδελική εποχή. Στη νουβέλα του «The Great God Pan», που δημοσιεύθηκε το 1894, ο Arthur Machen μας δείχνει πώς θα μπορούσε να φαίνεται ο κόσμος μας αν μπορούσαμε να τον δούμε όπως είναι, μέσα από τα μάτια του Μεγάλου Θεού Pan. Και για πολλούς κριτικούς, συμπεριλαμβανομένου του δημοφιλούς συγγραφέα Stephen King, το παραμύθι του Machen είναι μια από τις μεγαλύτερες ιστορίες τρόμου όλων των εποχών.
Στη ρωμαϊκή ιστορία, οι Σάτυροι συχνά συγχέονταν με τα Τζίνια, μικρές θεότητες που προστάτευαν τα δάση και τα βοσκοτόπια. Στην αρχαία Ιταλία, θεωρούνταν τριχωτά πλάσματα, με μικρά κέρατα στο κεφάλι και οπλές κατσίκας αντί για πόδια. Λέγεται ότι οι προρωμαϊκοί λαοί τους λάτρευαν για τους χαρούμενους, ηδονιστικούς και ποθητούς τρόπους τους. Οι Σάτυροι ήταν επίσης οι αγαπημένοι σύντροφοι του θεού Βάκχου και, μαζί με τους Βακάντες, περιπλανήθηκαν χαρούμενοι πάνω από το λόφο και έμειναν με οργίες και νυχτερινά γλέντια. Έζησαν μια γοητευμένη ξέγνοιαστη ζωή, που μισούνταν από εκείνα τα σφιχτά άτομα που δεν καταλάβαιναν ούτε τον τρόπο ζωής τους ούτε το λεγόμενο «άγνωστο» γενικά.
Σήμερα, οι σάτυροι είναι δημοφιλείς στον κόσμο του τατουάζ λόγω του μοναδικού σχεδιασμού τους. Αυτός ο σχεδιασμός τατουάζ είναι μια τέλεια επιλογή για άτομα που ενδιαφέρονται για την ελληνική μυθολογία ή τους πιστούς του μύθου. Επιπλέον, είναι μια εξαιρετική επιλογή τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες που γοητεύονται από αυτό το μυθολογικό πλάσμα και την ελευθερία τους στη Φύση.
Σχόλια